تکواندو

کواندو از ورزش های رزمی و سنتی کشور کره است. البته آنچه ما امروزه به عنوان تکواندوی مدرن می شناسیم تحت تاثیر تکنیک های سایر ورزش های رزمی است.
ورزش چشم بادامی ها سال ۱۹۵۵ به خاطر کنار گذاشتن فنون رزمی قدیمی تشکیل شد.

بدون شک هر اسم و جمله ای یک معنی خاصی داره مثل کلمه آماتور که به افراد ناشی و تازه کار میگیم که در فرهنگ لغت انگلیسی همون معنی رو میده یا خیلی چیزهای دیگه اسم تکواندو هم معنی داره:

ت (Tae): به معنی پریدن،لگد و ضربه زدن با پا

کوان (Kwon): به معنای دفاع کردن،مشت زدن و ضربه زدن با دست یا مشت

دو (Do): به معنای هدف،هنر و روش

مانند کلمه آخر جودو،جوجیتسو،هاپکیدو،کاراته دو (نام اسم اصلی کاراته)

 

از مهم ترین هنرهای رزمی که تکواندو تحت تاثیر آن است کاراته ژاپنی ها است. علت این امر این است که از سال ۱۹۱۰ تا پایان جنگ جهانی دوم ژاپنی ها کشور کره را اشغال کرده بودند و در این سال ها ژاپنی ها سعی داشتند فرهنگ کره را از بین ببرند و از جمله از بین بردن و تغییر ورزش های سنتی کره را دنبال می کردند.

به همین علت تکواندو که ورزشی برخاسته از کشور کره است تحت تاثیر کاراته ژاپنی ها، سرعت و حرکات سریع را از این ورزش دریافت می کند اما بعد از جنگ جهانی دوم که کره ای ها مستقل شدند، این ورزش سنتی آنها هم به نوبه خود گسترش یافت و اگرچه به میزان کمی تحت تاثیر سایر هنرهای رزمی قرار گرفت اما به هر حال به نوبه خود دارای یک استیل خاص است که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، که همین عوامل آن را از سایر هنرهای رزمی جدا می کند.

واژه تکواندو از ۳ بخش تشکیل می شود که شامل <ت> به معنای پریدن، <کوان> به معنای ضربه زدن با پا و دست و خرد کردن اجسام سخت و <دو> به معنای راه و روش است. مهم ترین حقیقی که در مورد این ورزش اهمیت دارد این است که این ورزش نه تنها یک هنر ممتاز و برتر در زمینه دفاع شخصی است بلکه ورزشی بسیار مفید برای ذهن هم به شمار می رود. تمرینات تکواندو باعث افزایش اعتماد به نفس در فرد ورزشکار می شود و همین مساله باعث می شود تا در مواجهه با رقیب بتواند بر او غلبه کند. درضمن این اعتماد به نفس زیاد به کل زندگی فرد تعمیم پیدا می کند و به افراد قدرت مقابله بهتر با مشکلات را هم می دهد. بد نیست کمی در مورد قوانین این ورزش بدانیم.

 
● قوانین تکواندو

این ورزش در سه دوره ۲ دقیقه ای برگزار می شود که بین هر کدام از این زمان ها ورزشکار به مدت یک دقیقه استراحت می کند. هیات داوران از ۴ نفر تشکیل شده است که ۳ داور در جایگاه مخصوص در کنار زمین می نشینند و یک داور هم در وسط زمین مسابقه را کنترل می کند. یادتان باشد وقتی می خواهید این ورزش را انجام دهید حتما از وسایل ایمنی آن استفاده کنید. وسایل مورد استفاده عبارتند از: محافظ های ساق پا و در خانم ها: محافظ های پستان، محافظ دهان و دندان، محافظ سر در افراد تازه کار محافظ برای لگن هم وجود دارد که تازه کاران آنها را در زیر لباس خود می پوشند.

 
● جیروکی، چاگی

همانطور که قبلا اشاره کردیم در تکواندو از ضربات پا و دست استفاده می شود که این ضربات دارای نام های خاصی هستند. به ضربات مشت در تکواندو ضربات جیروگی می گویند که بسته به اینکه به کجای بدن برخورد کنند، به ۳ نوع تقسیم می شوند. در مبارزه تکواندو از ضربات پا استفاده زیادی می شود در تکواندو به این ضربات چاگی می گویند که خود به انواع مختلفی تقسیم می شود که معروف ترین آنها به نام های دیت چاگی، آپ چاگی، پاکان آن مریان چاگی، یوپ چاگی، دولیو چاگی، آپ دولیو چاگی و موندولیا چاگی معروف هستند که بعضی از آنها را به کرات در گزارش های تلویزیونی شنیده اید.

 
● فلسفه رنگ

بد نیست کمی درمورد فلسفه رنگ های کمربندهای دریافتی در ورزش تکواندو بدانیم. به طور کلی ۶ کمربند در مقاطع گوناگون این ورزش وجود دارد.

 

۱) کمربند سفید: که نشان دهنده بی گناهی است. در این مرحله نو آموزان هیچ چیز در مورد تکواندو نمی دانند.

۲) کمربند زرد: نشان دهنده زمینی است که در آن گیاه جوانه می زند و در اصل تکواندو در نوآموز در حال شکل گرفتن است.

۳) کمربند سبز: نشان دهنده این است که این گیاه جوانه زده رشد می کند یعنی فنون تکواندو در حال پیشرفت است.

۴) کمربند آبی: نشان دهنده این است که گیاه در حال رشد به درخت تبدیل شده است. یعنی فنون تکواندو در ورزشکار به حد مطلوب رسیده است.

۵) کمربند قرمز: نشان دهنده خط است و در این مرحله ورزشکار باید مواظب حریف خود باشد و او را دور نگه دارد.

۶) کمربند سیاه: درست نقطه مقابل سفید است. بنابراین نشان دهنده مهارت کامل در تکواندو است و نشان می دهد که دارنده این مهارت نسبت به تمام ترس ها و بدی ها نفوذناپذیر است. باید این نکته را هم یادآور شویم که هر کدام از این کمربندها خود دارای درجات متفاوتی است که آنها هم هر کدام برای خود فلسفه ای دارند. نکته جالبی که بد نیست درباره این ورزش بدانیم این است که برخلاف اینکه از نظر بعضی از افراد ورزش های رزمی با خشونت همراه هستند اما شاید اگر فلسفه این ورزش را بدانیم به ظرافت نهفته در این ورزش بیشتر توجه کنیم.

 
● تقویت بدن

علاوه بر تمرینات ذهنی، روحی و فلسفه زیبابی که در این ورزش وجود دارد، تکواندو می تواند در ساختن فیزیکی بدن هم کمک کننده باشد. در این ورزش تمام عضلات بدن به کار گرفته می شوند. تمرینات ورزشی این ورزش باعث می شود که چربی های شل در بدن از بین بروند. عضلات در اثر حرکات سریع و تکرار شونده کاملا انعطاف پذیر می شوند و شکل خاصی به خود می گیرند. علاوه بر ساخته شدن عضلات در ناحیه پا، حرکات دست باعث شکل گرفتن عضلات دست ها می شوند و همچنین چرخش های ایجاد شده در بالاتنه باعث خوش فرم شدن عضلات شکمی می شوند.

 
● تکواندو و زنان

یک توصیه خوب برای خانم ها این است که این ورزش بسیار برای بانوان مناسب است زیرا باعث شکل گرفتن و خوش فرم شدن عضلات شکم و زیر شکم، لگن و قسمت داخلی ران ها می شوند، یعنی دقیقا محل هایی که همیشه خانم ها از وجود چربی در این نقاط درعذابند. علاوه بر تمرینات عضلانی، این ورزش در بهبود کارکرد سیستم قلبی عروقی هم بسیار کارآمد است.

 
● آسیب های تکواندو

حالا می رسیم به قسمت ناخوشایند ورزش تکواندو، یعنی آسیب های ایجاد شده شایع در این ورزش. شاید برایتان جالب باشد که بگوییم بیشتر آسیب های ورزش تکواندو در حین مسابقات ایجاد می شوند نه در هنگام تمرینات. شایع ترین این آسیب ها شامل پارگی یا له شدگی در اعضای مختلف بدن است. به دنبال آن پیچ خوردگی به خصوص در ناحیه مچ پا، آسیب های زانو و شکستگی ها به ترتیب شایع اند. یعنی ناشایع ترین این آسیب ها شکستگی اندام ها مثل ساق پا، دست ها و انگشتان است. دیده شده است که این آسیب ها در ورزشکاران وزن ۶۵ تا ۷۵ کیلوگرم بیشتر ایجاد می شود. بد نیست در اینجا اشاره ای به آسیب دیدگی یکی از قهرمانان بزرگ کشورمان در ورزش تکواندو در بازی های آسیایی داشته باشیم.

هادی ساعی که به علت آسیب دیدگی در پای چپ و شکستگی در ناحیه انگشتان پای راست بعد از بازی اول خود در مقابل حریف اردنی باز هم به مقابله با سایر حریفان رفت و با وجود این آسیب ها بازهم موفق به کسب مدال برنز شد. در حال حاضر پا و دست ایشان در آتل است. ما به نوبه خود از زحمات این قهرمان محبوب قدردانی می کنیم ولی هادی ساعی، باید بیشتر مواظب دست ها و پاهای طلایی خودت باشی. اگرچه ما مهارت چندانی در ورزش نداریم اما به عنوان دوستداران تو خواهشمندیم در صورت آسیب دیدگی به مقابله با حریفان دیگر نروی. به هر حال از شما و از تمام تکواندوکارانی که باعث کسب مدال برای کشورمان شدند متشکریم. امیدواریم این ورزشکار عزیز، هر چه زودتر بهبودی کامل حاصل کنند. به هر حال اگر خواستید تکواندو را شروع کنید این بار به آن از دید فلسفی هم نگاه کنید و آن گاه ببینید چه لذتی از آن می برید! بد نیست به فلسفه اساسی ورزش تکواندو که باعث می شود در ورزشکاران واقعی این رشته امید به زندگی تقویت شود اشاره ای داشته باشیم:

▪ تمایل داشتن به انجام دادن کارهای باارزش حتی اگر انجام آنها بسیار سخت باشد.

▪ مهربان بودن با افراد ضعیف و سخت بودن در برابر قوی تر ها.

▪ راضی بودن به مال و مقام مادی موجود و برعکس دنبال پیشرفت در معنویات و مهارت ها تا بی نهایت.

▪ همیشه کاری را که شروع می شود باید به پایان رسانید، چه این کار بزرگ باشد چه کوچک.

▪ به جای حرف های خوب زدن، اعمال نیک انجام دهید و در عمل آن را نشان دهید.

▪ همیشه شخصیت خود را همان که هستید، حفظ کنید حتی اگر موفقیت شما تغییر کند.

▪ بدون توجه به نژاد، مذهب و ایدئولوژی هر فردی، برای افراد آموزگار باشید.

▪ سعی کنید یک آموزگار جاودان باشید به طوری که در جوانی با تمرینات بدنی، در پیری با حرف هایتان و بعد از مرگ با خصایص اخلاقی تان به دیگران آموزش دهید.